رضا یزدانی با همه وجود در این ترانه فریاد میزند: «کسی از ما جهان آرا
نمیشه.....یک روزی توی تاریخ مینویسن...یک جایی این نسل مفقود الاثر شد»
یزدانی
در این ترانه که با صدای رگبار، پرواز هلیکوپتر، انفجار و رژه شروع
میشود، جهان آرا را مقابل جوانان امروزی و خواستههایشان میگذارد و از
این که در این نسل بتوان جهان آرا پیدا کرد ابراز ناامیدی میکند اما دلایل
این ناامیدی را هم میگوید.

ترانهای پر از عصیان و فریاد.ترانهای که فریاد زدن یزدانی به دل مینشیند آنجا که میخواند: همه رویای ما رو باد برده...نشستیم روی مرز بیخیالی/ برای ما که سنگر نداریم ...فقط مونده همین تفنگ خالی/ کسی از ما جهان آرا نمیشه ...همه روزای ما با غصه سر شد/ یک روز توی تاریخ مینویسن... یک جایی این نسل مفقود الاثر شد.